Ontwikkelen vanuit het innovatiefonds, Brigantijn Someren

31 januari 2018

Aan de slag met verschillende samengestelde groepjes. Uitproberen waar mogelijkheden liggen om kinderen met of zonder een diagnose van elkaar te laten leren. Vooral gericht op de sociaal-emotionele ontwikkeling. We hebben nu een pilot met 4 groepjes.

Geleerde vaardigheden nog meer verankeren door er een bewegingsactiviteit aan te koppelen. Dus niet alleen lekker bewegen en je energie kwijt kunnen tijdens een begeleidingsmoment, maar doelbewust bezig zijn zonder dat je het in de gaten hebt!

Leren omgaan met je boosheid. Hoe doe je dat? Hoe werkt het in jouw brein?

Visueel met de stoplichtkleuren in beeld brengen wanneer het wel of nog niet lukt.

Wie heeft er een diagnose, wie niet? In alle openheid spreken over je diagnose, betekent ook een stukje acceptatie bij jezelf. Jezelf beter leren kennen met je eigen kwaliteiten en valkuilen.

De een komt niet zo snel op een eigen voorbeeld, maar wordt op weg geholpen door een ander. Erkenning en herkenning in je hulpvragen.

Inzoomen op je boosheidsproces, maar vervolgens ook samen gaan kijken op welke momenten het wel al lukt. Inzicht geven in hun mindset en de keuzes die ze hierin kunnen maken. Een groeiend proces, we zijn gestart en kunnen nog een aantal mooie stappen maken! Hoe mooi zou het zijn om hier filmbeelden aan te gaan koppelen, zodat ze echt leren van de praktijk en succeservaringen kunnen opdoen.

Kinderen met ASS, ADHD en andere problematieken. Iedereen is uniek, begeleiding blijft maatwerk. Tijdens begeleidingen goed kijken, evalueren en bijstellen op datgene wat er gebeurt. Bij een ander klein groepje was merkbaar dat een leerling vastliep. Soms kan het voor jezelf complex zijn als je een jongen bent met autisme, een negatief zelfbeeld en een beginnende puberteit. Als je altijd al een bepaalde rol (gedrag) eigen hebt gemaakt, is het zoekende hoe je hier binnen een groepje verandering in kunt brengen.

Soms zijn er dan weer individuele gesprekken nodig.Het belangrijkste is namelijk: “Zie mij, hoor mij en voel mij aan”

Meidenfenijn. Wie kent het niet? Maar kennen we elkaar eigenlijk we goed genoeg? De meiden in deze groep werken aan hun zelfvertrouwen. De een oogt al stoer in haar non-verbale uitstraling, maar is net zo zoekende als de ander. Een andere meid durft zich kwetsbaar op te stellen en te benoemen dat ze het lastig vindt om contacten aan te gaan, zich soms hierin eenzaam voelt. Hoe mooi is het om hier gelijk een ervaringsoefening aan te koppelen, waarin kinderen de anderen (fysiek) gaan steunen.

Ervaringsoefening om nog beter in je eigen kracht te staan. Een combi tussen ervaren en praten. Maar ook leren ontspannen en bij jezelf te blijven. Leren om je eigen keuzes te maken!

Marjon van der Looij

 

Terug naar overzicht